Για τον έλληνα, ζητούμενο της κάθε εκλογικής αναμέτρησης, δεν είναι τόσο ποιος θα εκλεγεί, αλλά αν εκλεγεί αυτός που θα ψηφίσει, θα κάνει όσα έλεγε προεκλογικά. Αν θα κάνει τις παροχές που υπόσχεται, αν θα βελτιώσει το κοινωνικό κράτος, αν θα εφαρμόσει δίκαιο φορολογικό σύστημα, αν σε γενικές γραμμές, εμπεδώσει κοινωνική δικαιοσύνη στην πολύπαθη χώρα μας.
Αυτά τουλάχιστον είναι τα ερωτήματα για τις επικείμενες εκλογές στις 25 Ιανουαρίου. Δεν έχει σχέση αν θα κυβερνήσουν «ψεκασμένοι», «πουλημένοι» ή «αριστεροί», «δεξιοί». Ζητούμενο είναι να προσπαθήσουν να κάνουν αυτά που ο Παπανδρέου χαρακτηρίζει αυτονόητα, αλλά και που ο ίδιος, αν και είχε τον χρόνο και την πολιτική στήριξη από το ποσοστό που έλαβε στην κάλπη, δεν το έπραξε.
Για παράδειγμα, θα έρθουν πίσω τα κλεμμένα; Θα γίνει δίκαιο το φορολογικό σύστημα; Το ελληνικό δημόσιο θα ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός κράτους μέλους της ΕΕ και να μη δίνει την εικόνα ενός δημόσιου τομέα κράτους της Ανατολίας;
Ζητούμενο δεν είναι αλά να πληρώσουν όλοι, αλλά να πληρώσουν αληθινά αυτοί που έχουν. Να κλείνουν γρήγορα φορολογικές υποθέσεις, όπως αυτή με τα 250 εκατ. ευρώ που φαγώθηκαν από το «χαράτσι» στη ΔΕΗ από τους …απελευθερωτές της ενέργειας, όπως η λίστα Λαγκάρντ και κάθε άλλη λίστα. Ναι, να παταχθεί και η φοροδιαφυγή από τον επαγγελματία, αλλά το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι…
Αν είναι να πάρεις τα 600 τόσα εκατ. του ΦΠΑ από την εταιρεία που έχει το αεροδρόμιο στην Αθήνα, το καλύτερο μονοπώλιο στον κόσμο, πάρτα και κάνε κοινωνική πολιτική. Αν είναι να τρέχεις, μόνο, πίσω από τον υδραυλικό ή να φορολογείς από το πρώτο ευρώ και με 26% τα μπλοκάκια, δίνεις λάθος μηνύματα στην κοινωνία. Τους κάνεις όλους να ψάχνουν τρόπους φοροδιαφυγής.
Αυτά περιμένει ο έλληνας να ακούσει στην προεκλογική περίοδο, περιμένει να ακούσει αυτά που πραγματικά συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία και πως θα διορθωθούν. Να μας πουν για τα εργοστάσια που πήγαν την παραγωγή στη Βουλγαρία και την έδρα στην Ελβετία, να μας πουν γιατί το κράτος θα πληρώσει κάποιον που πήρε τα διόδια δεν έχει το κέρδος που προσδοκούσε. Άραγε, το κράτος αποζημίωσε κάποιον επαγγελματία γιατί του μειώθηκε ο τζίρος από την κρίση; Αν δεν βγαίνεις το κλείνεις το μαγαζί, όπως έκλεισαν πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια, αλλά ποτέ δεν ήρθε το κράτος να σε αποζημιώσει για τον χαμένο τζίρο.
Οι μέρες της αφθονίας δεν είναι απλώς μετρημένες, έχουν περάσει και δεν θα επιστρέψουν για πολλά, πολλά χρόνια, όχι μόνο για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης και προσαρμογής με το ευρωπαϊκό κεκτημένο (η Ελλάδα είναι ουραγός στους άμεσους και πρωταθλήτρια στους έμμεσους φόρους) αλλά και γιατί δεν γίνεται αλλιώς...
Αυτό το δεν γίνεται αλλιώς, πως το μεταφράζουν τα κόμματα; Θα μας το πουν καθαρά στην προεκλογική περίοδο, ή θα ακούσουμε τα ίδια και τα ίδια… ότι θα υπάρξει γενικά και αόριστα φορολογική δικαιοσύνη, κλείνοντας το μάτι σε τραπεζίτες, εθνικούς προμηθευτές και εργολάβους…
Ακόμη πιο απλά, ο επόμενος πρωθυπουργός θα αδημονεί για τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ή θα τα έχει συμφωνήσει από την προηγούμενη ημέρα; Θα δίνει η κυβέρνηση τα παραπολιτικά ή θα τα γράφουν από μόνοι τους οι δημοσιογράφοι; Τα κανάλια θα λένε ειδήσεις ή «ειδήσεις» που βολεύουν τους μετόχους που έχουν δουλειές με το δημόσιο;
Να σας το πω καθαρά… Και σε αυτή την προεκλογική περίοδο θα πουληθεί ελπίδα, πατριωτισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη… Εμείς θα …αγοράσουμε; Και προσοχή, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, όπως και από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…