Όπου λαλούν πολλοί υποψήφιοι αργεί να καταλάβει ο λαός

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 15 Απριλίου 2014 07:28

Τελικά, αν και η αρχική απόφαση του «Καλλικράτη» να στριμώξει τις περιφερειακές εκλογές με τις ευρωεκλογές, μπορεί να ήταν καλή για την μείωση του κόστους, η μετέπειτα απόφαση της κυβέρνησης να εκλέγονται με σταυρό προτίμησης οι ευρωβουλευτές, οδηγεί σε ένα πολιτικό αλαλούμ που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί.

Τούτο διότι, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, έχοντας την ανάγκη της όλων των ελλήνων, έχουν ξαμολυθεί από χωρίο εις χωρίο, με διαλέξεις, δηλώσεις και συνεντεύξεις τύπου, προσπαθώντας ότι είναι αυτοί άξιοι να μας εκπροσωπήσουν στην ευρωβουλή. Στην προσπάθεια τους όμως αυτή, συναντιούνται και συνδιαλέγονται με υποψήφιους δημάρχους και υποψήφιους περιφερειάρχες που έχουν τελείως διαφορετικές αρμοδιότητες. Παράλληλα, ενώ οι ευρωβουλευτές ψάχνουν κυρίως την κομματική ψήφο, οι υποψήφιοι στην αυτοδιοίκηση ψαρεύουν σε όλη την δεξαμενή των ψηφοφόρων, αφού άλλωστε, οι περισσότεροι εμφανίζονται ως ανεξάρτητοι.

Και υπάρχει το φαινόμενο, ο ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος ή περιφερειάρχης, να τρέχει πίσω από τον ονομαστό και καταξιωμένο κομματικό υποψήφιο ευρωβουλευτή, κάνοντας την δική του υποψηφιότητα να θαμπώνει όσον αφορά στην ανεξαρτησία της.

Γιατί, δεν είναι να μετρήσει μόνο τις ψήφους που ενδεχομένως θα κερδίσει στο πλευρό του υποψήφιου ευρωβουλευτή, πρέπει να υπολογίσει και πόσες ψήφους πιθανόν να χάσει από την κομματική του ταύτιση με τον υποψήφιο για το Στρασβούργο.

Είναι και που ξεθεώνονται οι δημοσιογράφοι να προλάβουν την προεκλογική κίνηση όλων των υποψηφίων στην αυτοδιοίκηση, έχουν τώρα και τις περιοδείες των υποψηφίων ευρωβουλευτών να καλύψουν. Δημιουργείται έτσι ένας ιδεολογικοπολιτικός αχταρμάς, με τον ψηφοφόρο να μη μπορεί να ξεδιαλύνει στο μυαλό του, ποιος είναι ποιός, ποιος έχει τις αρμοδιότητες για τις οποίες γίνεται λόγος και τελικά, μη μας φανεί παράξενο, όποιοι έχουν έτοιμα από το σπίτι ψηφοδέλτια να ρίχνουν στην κάλπη των ευρωεκλογών τον υποψήφιο δήμαρχο ή περιφερειάρχη και το αντίστροφο.

Επιπλέον, αν και αρχικά διαφάνηκε μια αμυδρή ελπίδα, να εκλεγεί ευρωβουλευτής από περιοχές της χώρας που ποτέ δεν είχαν εκπροσώπηση στην ευρωβουλή, τώρα το ενδεχόμενο αυτό φαντάζει όνειρο καλοκαιρινής νύχτας.  Στα κανάλια της Αθήνας στρογγυλοκάθονται τα μεγάλα ονόματα και κομματικά στελέχη υποψήφιοι ευρωβουλευτές και είναι αυτοί που μονοπωλούν την συζήτηση και τελικά, εξασφαλίζουν την αναγνωρισιμότητα που χρειάζονται για να εκλεγούν με την ψήφο του λαού.

Κρίμα γιατί, ένα μέτρο που μείωνε συνολικά τα έξοδα της δαπάνης για την διενέργεια των εκλογών, κατέληξε σε ένα ψηφοθηρικό κυνήγι σε όλη την ελληνική περιφέρεια, αφήνοντας σε πολλές περιπτώσεις εκτός ενδιαφέροντος τις αυτοδιοικητικές εκλογές. 

Μάλλον χρειάζονται αλλαγές και όχι μόνο να αποδεσμευτούν οι εκλογές της αυτοδιοίκησης από τις ευρωεκλογές. Πρέπει να βρεθεί και ο τρόπος, ώστε η κάθε περιφέρεια να εκπροσωπείται στην ευρωβουλή. Και αν δεν μπορεί να γίνει και για τις 13, ας το προσπαθήσουμε στο πλαίσιο των γεωγραφικά προσδιορισμένων διευρυμένων περιφερειών, για την περίπτωση μας το σχέδιο θα αφορούσε στην Περιφέρεια Μακεδονίας-Θράκης. Και φυσικά, να μη μπορούσαν να θέσουν υποψηφιότητα σε αυτές τις περιφέρειες, υποψήφιοι από την επαρχία των Αθηνών, γιατί τότε, αυτοί θα εκλέγονταν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Κλείνοντας, αξίζει αναφοράς η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα. Όπως αναφέρει και ο Νίκος Φραντζής στη Ναυτεμπορική, ουδείς -πραγματιστής- ανέμενε κάτι καλύτερο. Η συμβολική, λοιπόν, σύντομη παρουσία της Γερμανίδας καγκελαρίου στην Ελλάδα δίνει από μόνη της τις απαντήσεις για τις ελληνικές προσδοκίες. Στην ερώτηση αν συνολικά, ως χώρα, στη δεδομένη συγκυρία, πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα της επίσκεψης Μέρκελ στην Αθήνα, η απάντηση δεν είναι εξίσου εύκολη.

Για άλλη μια φορά η κα Μέρκελ ήρθε στην Αθήνα ως εκλεγμένη επικεφαλής μιας φίλης και εταίρου χώρας και όχι ως Ευρωπάρχης.

Δεν διέθετε δηλαδή κανένα θεσμικό ρόλο για να εγκρίνει ή να πάρει πίσω μέτρα, να ανατρέψει σε μια επίσκεψη τη συνολική ευρωπαϊκή πολιτική κατά της κρίσης. Ωστόσο, η Γερμανία συνεχίζει να βρίσκεται στα ηνία της ευρωπαϊκής οικονομίας και άρα, κάθε λόγος της Μάρκελ μετράει και μάλιστα πολύ βαριά.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >