Η θεωρία των παιγνίων σε παγκόσμια κλίμακα και είθε να μας βγει σε καλό…

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 03 Φεβρουαρίου 2015 08:18

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση το παίζει το παιχνίδι, διαπραγματεύεται και μάλιστα σκληρά, κάτι που δεν το είχαμε δει με την προηγούμενη κυβέρνηση. Πάντα λέγαμε ότι μια φορά την διώξαμε την τρόικα και μας ήρθε το χαράτσι της ΔΕΗ. Μας ήρθε, γιατί έπρεπε να μαζέψουμε χρήμα και όχι γιατί διώξαμε την τρόικα.

Τώρα, δεν την αναγνωρίζουμε την τρόικα και να που την Κυριακή ακούγονταν από πολλές πλευρές της ΕΕ, ότι ενδεχομένως και να καταργηθεί η τρόικα στην υπάρχουσα μορφή. Τι γίνεται; Θα περάσουν όλα όσα ζητά η ελληνική κυβέρνηση; Όχι, αλλά από την στιγμή που δεχόμαστε να αποπληρώσουμε τα δάνεια και να πάμε σε μεταρρυθμίσεις, προφανώς κάποια στιγμή θα συμφωνήσουμε. Είναι τέτοιος οργανισμός η ΕΕ, που αν θέλεις, σε σπρώχνει να συμφωνήσεις…

Όμως αυτό που γίνεται, είναι κατά την άποψη του γράφοντος, κάτι πρωτόγνωρο.  Η κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Βαρουφάκη, εφαρμόζει την θεωρία των παιγνίων, το αγαπημένο αφήγημα του υπουργού Οικονομικών, σε γιγαντιαία βάση, σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρώτα είπε τι θέλει και το είπε φανερά κάνοντας τον Ντάιζελμπλουμ να εκνευριστεί και τον Σόιμπλε να δείχνει θυμωμένος για την δήθεν πρωτοβουλία του Ολλανδού να μας επισκεφτεί, και τώρα αναζητεί συνεργασίες. Από την Κύπρο, την Γαλλία, την Μεγάλη Βρετανία, πολύ περισσότερο από τις ΗΠΑ οι οποίες πάντα διαφωνούσαν με την δημοσιονομική λιτότητα και ήθελαν ανάπτυξη.  Άγνωστο αν και ποιες συμμαχίες θα πετύχει η κυβέρνηση, όταν μάλιστα ο Ευρωπαϊκός Νότος δείχνει, προς το παρόν, όχι απρόθυμος αλλά και εχθρικός απέναντι της.   

Πάντως, ένα σύμμαχο τον έχει σίγουρο, το ΔΝΤ που πάντα εκφραζόταν υπέρ ενός κουρέματος τους ελληνικού χρέους. Κάτι να το «ξεχάσουμε» από τα 200 περίπου δις που δεν ανήκουν στην ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Δεν είναι καθόλου εύκολο, ενώ όσο και να δείχνει η ΕΕ ότι μας καλοπιάνει, θα την σφίξει την θηλιά, καθώς δεν μπορεί να μας τα δώσει όλα, χωρίς εμείς να προχωρήσουμε από τα λόγια στις πράξεις. Κι αυτές οι πράξεις είναι όσα λέμε χρόνια τώρα και δεν γίνονται. Δίκαιη φορολόγηση και επιτέλους να πληρώσουν και οι πλούσιοι τους φόρους που ρους αναλογούν, γρήγορη απονομή δικαιοσύνης σε φορολογικές υποθέσεις, εισπρακτικό μηχανισμό, δημόσιο τομέα που να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον και όχι το ιδιωτικό του καθενός που έχει «πρόσβαση», ξεκαθάρισμα των λιστών και είσπραξη των προστίμων.

Και φυσικά, μεταρρυθμίσεις πραγματικές οι οποίες και θα εφαρμοστούν. Απελευθέρωση επαγγελμάτων, τέλος με τους φόρους υπέρ τρίτων και άλλα που μένουν στο συρτάρι ή αν και ψηφίστηκαν, δεν εφαρμόζονται.

Αυτά να γίνουν και το χρέος να μην μας το κουρέψουν, σίγουρα θα βρεθεί τρόπος να πληρώνουμε πολύ λιγότερα από ότι σήμερα, ενώ δεν πρέπει να αποκλείσουμε και μια αναπτυξιακή βοήθεια για την ανάκαμψη της επιχειρηματικότητας και για νέες επενδύσεις.  

Αυτά όλα, με την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θέλει να συμφωνήσει, καθώς να μην ξεχνάμε ότι μπορεί να είναι ο Βαρουφάκης δάσκαλος στη θεωρία των παιγνίων, αλλά και οι άλλοι την σπούδασαν και άρα γνωρίζουν πως παίζεται το παιχνίδι. Μόνο, να το πούμε ξανά, ο Ντάιζελμπλουμ την πάτησε και μάλλον τέλειωσαν τα ψωμιά του στο Γιούρογκρουπ.  Όχι άμεσα αλλά σε μεσοπρόθεσμα…

Άρα λοιπόν τι… όσο αφορά στο εσωτερικό της χώρας… Ας αφήσουμε την κυβέρνηση να το παίξει το παιχνίδι και να βρεθεί η χρυσή τομή, από την ώρα που και οι δυο πλευρές θέλουν να τα βρουν. Βέβαια, να μην περιμένουμε θαύματα, καθώς ήδη χάσαμε πέντε χρόνια.

Την θεωρεία των παιγνίων θα έπρεπε να την είχαμε εφαρμόσει στην αρχή της κρίσης, όταν κλονίζονταν το ευρώ. Τότε όμως, οι υπουργοί απλά υπέγραφαν ότι τους έβαζαν μπροστά τους και μετά μείωναν μισθούς, συντάξεις και αύξαναν την φορολογία. Αν όλα είχαν γίνει όπως έπρεπε πριν πέντε χρόνια, τώρα ίσως να μην ήμασταν ακόμη στο επίπεδο της Ιρλανδίας, αλλά δεν θα συνεχίζαμε να είμαστε και το κράτος παρίας στη ΕΕ. 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >