Οι θυσίες των Ελλήνων αποδίδουν, είπε από την Αθήνα ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, φράση που αναδεικνύει και την αγωνία των ελεγκτών να σημειώσει έστω και μια επιτυχία το ελληνικό πρόγραμμα,
αλλά και να συνεχιστεί η ίδια πολιτική. Και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Οι έλληνες, κάποιοι έλληνες, κάνουν θυσίες και μάλιστα τεράστιες, την ώρα κάποιοι άλλοι, τα λαμόγια της περασμένης 30ετίας, ροκανίζουν τα λάφυρα που αποκόμισαν από το πλιάτσικο που έγινε στο ελληνικό κράτος. Μέχρι τώρα, πάντως, η «απόδοση» των μέτρων είναι αόρατη στους Έλληνες, είτε πρόκειται για νοικοκυριά είτε για επιχειρηματίες. Άλλωστε, τα επίσημα στοιχεία, που ανακοινώνει και η έγκυρη Eurostat, δείχνουν έκρηξη της ανεργίας έχοντας ξεπεράσει το 27%, προχθές το διορθωμένο ποσοστό του Οκτωβρίου του 2013 ήταν 27,8, δραματική η αύξηση της φορολογίας εισοδήματος και ακινήτων, συρρίκνωση των εισοδημάτων κατά 35% και κυρίως αβεβαιότητα για το αύριο.
Όπως δε σημειώνει η Ναυτεμπορική, «αυτές είναι οι συνέπειες της πολιτικής που βιώνουν τα νοικοκυριά - και δεν έχουν μόνο τη σφραγίδα της τρόικας, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ελληνικής έμπνευσης». Την ίδια ώρα, νέοι φόροι μπαίνουν, η φορολόγηση αυξάνει και προφανώς θα συνεχίσουν να μειώνονται μισθοί και συντάξεις, καθώς το έλλειμμα συνεχίζει να υπάρχει.
Σύμφωνα με τον Πάνο Κακούρη, στην ίδια εφημερίδα, «χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας μέτρου είναι η αύξηση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης, που, με βάση τα αποτελέσματα της εφαρμογής του, αυτό που πέτυχε είναι η καταδίκη των νοικοκυριών στο κρύο, η αιθαλομίχλη και η μείωση των εσόδων του Δημοσίου.
Είναι άξιο απορίας πώς ακόμη η κυβέρνηση επιμένει στο συγκεκριμένο μέτρο, το οποίο επιχειρεί να εξωραΐσει με μείωση του κόστους του ρεύματος κ.λπ. και δεν λαμβάνει μια γενναία απόφαση όπως με την κατάργηση των 25 ευρώ για τη νοσηλεία στα δημόσια νοσοκομεία.
Παρόμοια μέτρα εντείνουν την κοινωνική δυσαρέσκεια σε μια πολιτική που είναι ούτως ή άλλως επώδυνη, αλλά θα μπορούσε να δίνει μια ελπίδα.
Ο επιχειρηματικός τομέας έχει «πληρώσει» τη συγκεκριμένη πολιτική με χιλιάδες λουκέτα, που εκτόξευσαν και την ανεργία στα ύψη, ενώ όσες επιχειρήσεις κατάφεραν μέχρι τώρα να επιβιώσουν, κινούνται μέσα στην αβεβαιότητα, αδυνατώντας να κάνουν το στοιχειώδη προγραμματισμό.
Ακόμη, όσες επιχειρήσεις είναι τολμηρές και σκοπεύουν να επενδύσουν, βρίσκουν κλειστές τις πόρτες των τραπεζών, αφού η ίδια πολιτική τούς έχει αφαιρέσει τη ρευστότητα και αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν οποιαδήποτε επενδυτική πρωτοβουλία.
Αισιοδοξία δεν προκύπτει ούτε από την εξέλιξη βασικών μεγεθών της οικονομίας. Το πρωτογενές πλεόνασμα, στο οποίο έχουν επενδύσει κυβέρνηση και τρόικα, οφείλεται αποκλειστικά στα πλεονάσματα των ελλειμματικών ασφαλιστικών ταμείων, ΟΤΑ και ΔΕΚΟ.
Το δημόσιο χρέος, έπειτα από δύο «κουρέματα», είναι στο 175% του ΑΕΠ και μη βιώσιμο, γι’ αυτό και χρειάζονται και νέες παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, είναι άξια απορίας η διαπίστωση του προέδρου της Κομισιόν πως οι θυσίες των Ελλήνων αποδίδουν, γιατί δεν υπάρχει τίποτα ορατό. Ακόμη και οι αισιόδοξοι προερχόμενοι από το εσωτερικό της χώρας, που επιμένουν να ελπίζουν, κινούνται στη λογική ότι χειρότερα δεν υπάρχουν. Κάθε φορά, όμως, διαψεύδονται...».
Και να συμπληρώσουμε, ότι και ο γάιδαρος, όπως στην περίπτωση του Νασρεντίν Χότζα που μόλις έμαθε να μην τρώει πέθανε, έχει φτάσει στο όριο του να πληρώνει για να φανεί ότι αποδίδουν τα μέτρα. Οι καταθέσεις, αν υπήρχαν, έχουν μειωθεί δραστικά, οι μισθοί πληρώνονται με καθυστέρηση και μόνο οι προθεσμίες πληρωμής των φόρων δεν χάνουν τον ρυθμό τους.
Δυστυχώς και ας λένε ότι θέλουν αυτοί που έχουν διαψευστεί πολλές φορές μέχρι τώρα, η κάθοδος θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη. Άλλωστε, οι ίδιοι οι ευρωπαίοι εταίροι μας λένε πως έχουμε ακόμη να ανεβούμε το βουνό. Άραγε, αν και ο γάιδαρος είναι ιδανικό ζώο για τέτοιου είδους ανάβαση, θα αντέξει ως την κορυφή;