Ποιο είναι το πρόβλημα της Ελλάδας; Ρωτήστε ένα δημοσιογράφο…

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 15 Ιανουαρίου 2014 08:04

Έχουμε κατά καιρούς σχολιάσει τα δελτία των 8 στις τηλεοράσεις της επαρχίας των Αθηνών και τις κινούμενες κεφαλές που εμφανίζονται να γνωρίζουν τα πάντα για μας και να μας ενημερώνουν για τα πάντα, καθορίζοντας τις εκλογικές προτιμήσεις των ελλήνων, καθώς και την κοινωνική τους συμπεριφορά.

Ακόμη και την εποχή των παχιών αγελάδων, στους γνωρίζοντες ήταν προφανής η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, αναλόγως των επιχειρηματικών βλέψεων των καναλαρχών και των πολιτικών τους επιδιώξεων. Το ίδιο και στον Τύπο, όπου από το μοντέλο της πολιτικής εφημερίδας, περάσαμε στο μοντέλο του καθημερινού έντυπου που στηρίζει αυτόν που στηρίζει τα επιχειρηματικά συμφέροντα της ιδιοκτησίας.

Τελευταία και με την κρίση να βαθαίνει αλλά και τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο, ακουμπώντας όλο το επιχειρηματικό κατεστημένο, η υπόθεση της αξιοπιστίας των ΜΜΕ της επαρχίας των Αθηνών, ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Και για να μη τα λέμε εμείς, ας τα διαβάσετε από τον Χάρη Μαθιόπουλο, στο κείμενο του με τίτλο «Η χαμένη τιμή των ΜΜΕ», στο protagon.gr:

«Η υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου είναι η χαριστική βολή στην ημιθανή αξιοπιστία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Κάθε μέρα από εδώ και πέρα, όταν τα δελτία των 8 θα σωρεύουν το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, όταν τα πρωινάδικα και τα ξενυχτάδικα θα φτύνουν το ένα όνομα μετά από το άλλο, ο κόσμος θα μπλαβιάζει από ασφυξία. Και οι μεγαλύτεροι θα ξαναζήσουν τη σύγχρονη εκδοχή του «βρώμικου ‘89» - όταν η Ελένη Βλάχου έδινε την εφημερίδα της στον κ. Κοσκωτά και ο μεγάλος κατήφορος ξεκινούσε.

Το πρότυπο παρέμεινε ίδιο, επί 25 χρόνια: Ο επιχειρηματίας διέθετε κεφάλαια από κάποια, νόμιμη ή παράνομη, δραστηριότητα. Ή, εάν δεν είχε, αποκτούσε τράπεζα. Ή, εάν δεν μπορούσε, εύρισκε πρόσβαση σε ανεξάντλητο τραπεζικό δανεισμό. Μετά, εφημερίδα, μετά ομάδα, κατά προτίμηση ποδοσφαιρική μαζί με τον «λαό» της, μετά ραδιοφωνικό σταθμό, ίσως και τηλεόραση και στο τέλος site. Με πολιτικούς, πρέσβεις, μητροπολίτες και χρηματιστές, βραβεία, χορηγίες, μέγαρα και απονομές. Και, βέβαια, με διαφημιστική δαπάνη. Ποιος τολμούσε να στενοχωρήσει έναν μεγάλο διαφημιζόμενο; Ή τον διαφημιστή του, που άλλα χρέωνε, άλλα πληρωνόταν, και το διάφορο σφάλιζε τα πάντα;

Σήμερα, από αυτούς που παραγγέλνουν τα κάρα και τις γκιλοτίνες (για τους 25 του ΤΤ, για τους 15 των εξοπλιστικών, για τους 3 της λίστας Λαγκάρντ, και για τους τόσους άλλους που έπονται) - ποιος μίλαγε τότε, όταν, για παράδειγμα, ένας μόνο επιχειρηματίας που σήμερα κρατείται στον Κορυδαλλό είχε φθάσει να συμμετέχει σε 14 (δεκατέσσερις, ολογράφως) επιχειρήσεις Τύπου, μικρές και μεγάλες, έντυπες και ηλεκτρονικές; Ποιος μίλαγε, την ώρα και τη στιγμή που έπρεπε; Τότε που θα ‘χε νόημα, τότε που θα έκανε τη διαφορά; Και δυνατά, στο κέντρο, να ακούγεται, όχι στο περιθώριο της ενημέρωσης και του δημοσιογραφικού κουτσομπολιού;

Τώρα, βέβαια, όλοι θα το ‘χουν κρυφό καμάρι: Θα ενημερώσουν, αχ, πόσο πολύ θα ενημερώσουν! Πρώτοι, οι τότε μουγκοί, τυφλοί και κουφοί. Αυτοί που, άμεσα ή έμμεσα, 25 χρόνια τρώγανε γλυκό ψωμί απ’ τα χέρια που θα ζητάν να κόψουν. Πόσο εύκολα τη χαστουκίζεις τη Δήμητρα, άμα πεθάνει ο Αντρέας.

Μόνοι σας, λοιπόν, κύριοι - μαζί τα φάγατε, μαζί να συνεχίσετε. Εξάλλου, όπως οι πάτρωνες και χορηγοί σας, και όσοι καταχράστηκαν δημόσιο αξίωμα και εξουσία, όσο κι αν τρώγατε, πάντα νηστικοί σηκωνόσασταν απ’ το τραπέζι.

Το κοινό - οι πολίτες που χώρια θα πληρώνουν μια ζωή - μόλις σας τελείωσε».

Όπως καταλαβαίνεται, το σαθρό οικοδόμημα που στήθηκε με κρατικό κυρίως χρήμα, δεν πείθει και το χειρότερο, δεν μπορεί να εξηγήσει πως και τα σαΐνια της ενημέρωσης δεν είχαν καταλάβει τόσα χρόνια τι γινόταν. Είναι το ίδιο ακριβώς με το να λέμε, το πολιτικό σύστημα που μας έφτασε στην χρεοκοπία, είναι δυνατόν να θέλει να μας σώσει σήμερα;

Αλλά, να μη ξεχνάμε και πως «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα». Και ότι μικρές Αθήνες δημιουργήθηκαν σε όλη την Ελλάδα τα προηγούμενα τριάντα χρόνια. Κακέκτυπα της λογικής, του αρπακόλλα και του lifestyleτης επαρχίας των Αθηνών. Με σκάνδαλα και σκανδαλάκια να σωρεύονται στις τοπικές κοινωνίες και που προς το παρόν, τουλάχιστον, παραμένουν κρυμμένα πίσω από τις μαμούθ λαμογιές της πρωτεύουσας.

Επιστρέφοντας στον τίτλο του σημερινού μας σημειώματος, ρωτήστε ένα δημοσιογράφο να σας πει πιο είναι το πρόβλημα της Ελλάδας. Αν σήμερα σας τα πει διαφορετικά από ότι τα έλεγε πριν, θα καταλάβετε ότι ήταν και είναι μέρος του προβλήματος.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >