Θα αντέξει στην κρίση μια «επαρχία» έστω και αν είναι η «επαρχία των Αθηνών»;

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 20 Δεκεμβρίου 2013 08:13

Μίλησε η ΝΔ και αποφάσισε την διαγραφή του Μιχάλη Λιάπη από τα μητρώα μελών του κόμματος για αντιδεοντολογική συμπεριφορά. Καλά έκανε, αν και ο Λιάπης είχε πλέον τελειώσει πολιτικά και τον είχε ξεχάσει και ο κόσμος. Ωστόσο, οφείλουμε να πούμε, πως αν είχε το «κανονικό» επίθετο, Καραμανλής δηλαδή, πολύ πιθανόν κάποια στιγμή μα είχε διεκδικήσει και την ηγεσία του κόμματος του θείου του.

Αυτός που είχε το αναγκαίο επίθετο, έγινε όντως πρωθυπουργός και τουλάχιστον ο Κώστας Καραμανλής δεν θα πέσει στα λάθη του μεγέθους που έκανε ο ξάδελφος. Τουλάχιστον αυτό πιστεύουν οι περισσότεροι έλληνες, άσχετα του πως εκτιμούν την περίοδο της διακυβέρνησης του.

Όμως, πως γίνεται αν πρώην υπουργός, που μάλιστα πέρασε και από το αρμόδιο υπουργείο, να γίνεται τσακωτός με πλαστές πινακίδες, χωρίς άδεια οδήγησης και γενικά να συμπεριφέρεται σαν μικροδιάβολος που δεν του φθάνουν τα λεφτά και μπαίνει σε μικροπεριπέτειες για να τα βγάλει πέρα;  Ο Μιχάλης Λιάπης έζησε επί σειρά ετών στο Παρίσι και ήταν αρκετά κοντά στον θείο του «εθνάρχη», την περίοδο της χούντας. Άραγε θα τολμούσε ποτέ, τότε ή τώρα, να κάνει στο Παρίσι αυτά που έκανε στην Αθήνα; Όχι βέβαια. Και τότε γιατί το έκανε, ζώντας στην ελληνική πρωτεύουσα και μάλιστα όντα πρώην υπουργός και προφανώς μη έχοντας ανάγκη τα λίγα χιλιάρικα ευρώ που γλύτωσε με τις παρανομίες του για το αυτοκίνητο;

Η απάντηση είναι απλή. Και θα την βρείτε στην εξήγηση της έννοιας της έκφρασης που συχνά χρησιμοποιούμε στη στήλη, έχοντας αντικαταστήσει άλλες εκφράσεις όπως το «κράτος της Αθήνας». Πλέον, το λεκανοπέδιο Αττικής αποτελεί την «επαρχία των Αθηνών», «επαρχία» με την ειρωνική, κακή έννοια της χρήσης του όρου. Για αυτό εδώ και αρκετά χρόνια, αντί «επαρχίας», πολλοί χρησιμοποιούν τον όρο «περιφερειακή Ελλάδα». Γιατί ο όρος «επαρχία» και «επαρχιώτης», από το να εννοεί όλες αυτές τις πόλεις που δεν ανήκουν στις μεγαλύτερες πόλεις μια χώρας έφτασε να αντιπροσωπεύει οτιδήποτε εκτός της πρωτεύουσας, μιας γιγάντιας πόλης που σιγά σιγά, συγκέντρωσε τον μισό πληθυσμό της χώρας, το 70% τουλάχιστον της οικονομίας, το 100% της πολιτικής και τελευταία το τουρκομπαρόκ λάιφ στάιλ.  Όλα σε ένα ήταν η συνταγή. Δεν είναι απίστευτο ότι κανένα κανάλι εθνικής εμβέλειας δεν βρίσκεται εκτός Αθηνών, ή ότι καμιά πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδα, δεν εκδίδεται στην ελληνική περιφέρεια. Δεν είναι απίστευτο ο ναρκισσισμός και τα «δήθεν» να είχαν οδηγήσει ώστε να λειτουργούν στην Αθήνα 200 περίπου θέατρα, χιλιάδες «κέντρα διά οικογενείας» και κάποια στιγμή το σύνολο σχεδόν των υψηλού επιπέδου σπορ; Ούτε το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης άντεξε στην λαιμαργία της πρωτεύουσας. Λαιμαργία για χρήμα και εντυπωσιασμό, γεγονός που μεταφράζεται σε εύκολο χρήμα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, σε χρήμα με κρατική προέλευση.

Μόλις όμως τέλειωσαν τα πολλά λεφτά, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, αν και αυτά τα δυο, όχι και τόσο, το βόλεϊ και άλλα αθλήματα-σπορ άρχισαν να αναπτύσσονται στην ελληνική περιφέρεια. Η πολιτική σκηνή βέβαια, παραμένει προνόμιο της επαρχίας των Αθηνών, παρά την εκκωφαντική αποτυχία του πολιτικού συστήματος. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε με τον χειρότερο τρόπο.

Ήταν λοιπόν το χρήμα και ανθρώπινη ματαιοδοξία, που οδήγησαν στο μοντέλο «κράτους-πόλης» με την Αθήνα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, να απορροφά κάθε δραστηριότητα στην ελληνική περιφέρεια. Ναι υπήρξαν και άλλα αίτια, ωστόσο, τα περισσότερο χαμηλά ένστικτα, ήταν που οδήγησαν τους έλληνες να δημιουργήσουν την επαρχία της Αθήνας, να την θεοποιήσουν και να την λατρέψουν…

Παιδί της Αθήνας ήταν και ο Μιχάλης Λιάπης και πίστευε ακράδαντα ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, χωρίς  να δώσει λογαριασμό σε κανένα. Το ίδιο και ο Άκης, σε άλλο επίπεδο συμπεριφοράς και ένας θεός ξέρει πόσοι άλλοι πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές, νεόπλουτοι οικονομικά τζάκια ή ότι άλλο πίστεψαν ότι η χώρα τους ανήκε και θα μπορούσαν να την κυβερνούν για πάντα από την …επαρχία των Αθηνών.

Μόνο που το πάρτι τέλειωσε, τέλειωσαν τα λεφτά, οι «δουλειές», η ματαιοδοξία δεν βρίσκει πεδίο να αναπτυχτεί, ο «επαρχιώτης βασιλιάς» είναι πλέον «γυμνός». Ωστόσο και «γυμνός», συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί. Όχι για πολύ ακόμα, η κρίση κατέστρεψε ένα ολόκληρο κράτος, θα αφήσει αλώβητη μια «επαρχία» έστω και αν είναι η «επαρχία των Αθηνών;».

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >