Μπορούν να πετύχουν οι πολιτικοί μας χωρίς «θείο όραμα»;

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 21 Ιανουαρίου 2014 07:23

Και όμως, παρά το όσα προοδευτικά ακούγονται περί ανεξιθρησκίας και ελεύθερης πολιτικής βούλησης, δικαίως η κυβέρνηση, κυρίως δε η πλευρά της ΝΔ, ζητά από τον Αλέξη Τσίπρα να πει το «Πιστεύω» ή τουλάχιστον το «Πάτερ Ημών», αποδεικνύοντας ότι είναι χριστιανός και μάλιστα Ορθόδοξος, όχι επειδή έτσι έγραφε η ταυτότητα του πριν λίγα χρόνια, αλλά επειδή πράγματι είναι θεοσεβούμενος.

Άλλωστε, δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας και άρα, πως θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα, κυρίως δε τα έκτακτα. Διότι, σου τυχαίνει μια μεγάλη πυρκαγιά, πώς να αποταθείς στην Μεγαλόχαρη αιτούμενος, «βοήθα Παναγιά», αν προηγουμένως δεν έχεις πείσεις ότι μιλάς με οικειότητα μαζί της.

Και δεν είναι μόνο οι πυρκαγιές, είναι και οι νεροποντές, είναι και οι χιονοπτώσεις που κλείνουν τους αυτοκινητόδρομους, για να μη μιλήσουμε για τα εθνικά μας θέματα Κυπριακό, Αιγαίο, Σκόπια… Είναι δυνατόν να πετύχει τους εθνικούς στόχους μια κυβέρνηση άθεων, ένας πρωθυπουργός που δεν έχει το …κινητό του Θεού, να του ζητήσει την συνδρομή του την δύσκολη στιγμή…

Γιατί, άντε και έχεις τα κινητά του Πούτιν, του Ομπάμα και της Μέρκελ και σου τυχαίνει μια «στραβή», αυτοί θα σου λύσουν το πρόβλημα… Έτσι και δεν πάει σύσσωμη η κυβέρνηση να σταυροκοπηθεί μπροστά σε εικόνισμα, έτσι και δεν ανάψουν οι υπουργοί από μια λαμπάδα στο ύψος τους, πώς να βρεθεί η λύση, πώς να πάει μπροστά η χώρα.

Γελάτε… αλλά συγνώμη, γελάτε με αυτά που διαβάζεται ή με αυτά που διαμείβονται μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης; Οι δεύτεροι έκαναν την «πατάτα» να δηλώσουν άθεο τον Τσίπρα και αμέσως έσπευσαν οι άλλοι να του ζητήσουν ομολογία πίστεως. Και κράτησε και 2-3 η συζήτηση, σε ποιόν θεό πιστεύει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Λες και το κάνουν επίτηδες, αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο από τα πραγματικά προβλήματα.

Ενώ, θα πρέπει να προσθέσουμε, ότι πιθανόν και οι δυο πλευρές να καταστρατηγούν τον σχετικό νόμο, ο οποίος δεν επιτρέπει κάποιον να αποκαλύπτει το θρήσκευμα του, ούτε προφανώς να ζητάς από κάποιον να το κάνει δημόσια. Και δεν ευσταθεί ούτε καν το …επιχείρημα, ότι ο λαός θα πρέπει να γνωρίζει αν πιστεύει ή όχι ένα πολιτικός, ακόμη και αν αυτός, μπορεί κάποτε να κυβερνήσει την χώρα. Εδώ κολάι και το κινέζικο πολιτικό ρητό, πως δεν έχει σημασία το χρώμα της γάτας, αρκεί αυτή να κάνει την δουλειά της, να πιάνει τα …ποντίκια.

Όταν η δουλειά των πολιτικών μπλέκεται με τα μεταφυσικά πράγματα, ή και με την θρησκεία, αποδείχνεται ότι η χώρα είχε κακό παρελθόν και αβέβαιο μέλλον. Λάθος και του πρωθυπουργού να δηλώνει, «και είμαι βέβαιος, ότι με τη βοήθεια της Παναγιάς, θα κερδίσουμε. Μάχη δύσκολη, ανηφορική, δύσβατη, με συνεχείς αναταράξεις, θα την κερδίσουμε». Λες και υπάρχει περίπτωση να μη νικήσουμε, όχι από δικά μας λάθη, αλλά επειδή δεν το ήθελε η Παναγία, ή ότι αν και έχουμε κακό σκοπό, η Μεγαλόχαρη θα μας βοηθήσει για να τον πετύχουμε.

Γράφαμε πριν μερικές ημέρες ότι η Ελλάδα, οι έλληνες, θα πρέπει να αποφασίσουμε αν ανήκουμε στην Ευρώπη ή στην Ανατολή. Αν είναι να ζήσουμε με το ευαγγέλιο, ας τα αφήσουμε όλα στην Θεία πρόνοια και απλώς να σταυροκοπιόμαστε και να κάνουμε ευχέλαιο για κάθε μας πρόβλημα.

Και για να έχουμε καλό ρώτημα, τόσα χρόνια λάθος αποφάσεις,  μίζες και πλιάτσικο του κρατικού χρήματος, που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία, η Παναγία δεν τα έβλεπε όλα αυτά, να έβαζε το χέρι της να μη φτάναμε στην σημερινή κατάσταση…

Είμαστε ικανοί, συζήτηση στην συζήτηση, μια στο καρφί και μια στο πέταλο, να φτάσουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο μέχρι και για σχίσμα ή αίρεση.  Καλώς όποιος πιστεύει, καλώς και όποιος ευγνωμονεί και μνημονεύει τα Θεία, μετά από μια επιτυχία του ή αποτυχία. Αλλά το όραμα «Εν τούτω νίκα» σύμφωνα με το θρύλο, το μετέφερε με αυτή την ελληνική φράση ο Κωνσταντίνος Α΄ (Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος) βλέποντας ένα Χι Ρο στον ουρανό λίγο πριν την μάχη της Μουλβίας Γέφυρας εναντίον του Μαξεντίου το 312.

Να μη το βάλουμε και ως προαπαιτούμενο στην πολιτική ζωή του τόπου και στον τρόπο άσκησης της πολιτικής, διότι τότε, δικαίως θα μπορεί ο λαός να αναφωνεί συνεχώς, «βοήθα Θεέ μου με αυτούς που μπλέξαμε…». 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >