Καταναλώνουμε το οικονομικό μας απόθεμα και δεν φυτρώνει νέο στο «λεφτόδενδρο»

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 22 Ιουλίου 2014 07:35

Κλειστά ή ανοικτά καταστήματα την Κυριακή, υπερφορολόγηση των επαγγελματιών, και μια αγορά η οποία συνεχώς χάνει εισόδημα. Πριν λίγες ημέρες το είχαμε πει περιφραστικά να το πούμε και με ποσοστά. Στην Ευρώπη, το ποσοστό των αυτοαπασχολούμενων είναι στο 11%, ενώ στην χώρα μας φτάνει στο 35%. Είναι προφανές πως είτε οι άλλοι θα μας προσεγγίσουν είτε εμείς θα γίνουμε σαν και αυτούς.

Κανείς δεν πιστεύει ότι θα γίνει το πρώτο, κανείς ωστόσο δεν το λέει καθαρά, ότι θα γίνει το δεύτερο. Δηλαδή ότι θα αυξηθεί η έμμισθη εργασία, έναντι της αυτοαπασχόλησης. Και είναι απλό, αν δει κανείς τα χρέη που έχουν συσσωρευτεί από τις ασφαλιστικές εισφορές, σε ΙΚΑ και ΟΑΕΕ. Όσες δόσεις και να προσδιοριστούν, ακόμη και 100, πολλοί λίγοι και πολύ δύσκολα θα ανταπεξέλθουν και θα αποπληρώσουν τα χρέη τους. Περισσότερο φαντάζει λογικό, να τους δοθεί μια παράταση ζωής, μέχρι να επέλθει το …μοιραίο.  

Γιατί αυτή η κατάσταση παραμένει έτσι τα τελευταία πέντε χρόνια και παρά τις μεταρρυθμίσεις που γίνονται δεν αλλάζει το επιχειρηματικό πλαίσιο στη χώρα μας; Μα γιατί βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης, γιατί κανείς δεν εξηγεί ποιες αλλαγές θα γίνουν στη χώρα μας και γιατί οι μεταρρυθμίσεις ψηφίζονται, αλλά δεν εφαρμόζονται. Πρέπει να εκδοθούν υπουργικές αποφάσεις, διευκρινιστικές εγκύκλιοι και πάει λέγοντας. Για αυτό, αν και εμείς λέμε ότι τις μεταρρυθμίσεις τις προωθούμε, οι δανειστές μας προειδοποιούν πως μόλις το 25% έχουν εισαχθεί στην οικονομία.

Συγκεκριμένα, πέντε χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης και των μνημονίων, δεν υπάρχει ουσιαστική ενοποίηση των Ταμείων, δεν υπάρχει ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο, δεν υπάρχει σαφές τοπίο για τον χρόνο συνταξιοδότησης με «παράθυρα» και «πόρτες» ανοικτά για κάθε ενδιαφερόμενο, δεν έγινε αναδιάρθρωση στον δημόσιο τομέα, ούτε η πολυσυζητημένη αξιολόγηση, δεν δημιουργήθηκαν σοβαροί και αξιόπιστοι μηχανισμοί να πιάσουν την φοροδιαφυγή και να την εισπράξουν και τέλος στα αζήτητα  φαίνεται να μένουν οι διάφορες λίστες των φοροφυγάδων που με την είσπραξη των φόρων θα έδιναν ανάσα στα ταμεία του κράτους.

Στον ιδιωτικό τομέα, δεν υπάρχει ούτε σχέδιο ανασυγκρότησης του παραγωγικού τομέα, ούτε σχεδιασμός για την αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και ανάπτυξης.

Και τι υπάρχει; Ναι σφοδρή σύγκρουση στο πολιτικό σύστημα για τη νομή της εξουσίας, χωρίς καμιά επιθυμία σύγκρουσης με καθεστωτικές καταστάσεις στην οικονομία και την επιχειρηματικότητα της χώρας. Απλά, γίνονται αγωνιώδεις προσπάθειες, το παλιό να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να παραμείνει ο άρχοντας του παιχνιδιού στη νέα εποχή.  Και αυτό συμβαίνει τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομία.

Το ποια θα είναι η εξέλιξη στην Ελλάδα, κανείς, σήμερα, δεν μπορεί να το προσδιορίσει επακριβώς. Βλέποντας και κάνοντας και προπαντός να μη χαθούν τα προνόμια αυτών, των λίγων, που «τρέχουν» την χώρα τα τελευταία 40 χρόνια.

Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα το χρήμα του ΕΣΠΑ που επιτρέπει την οικονομία να κινείται και ουσιαστικά να φυτοζωεί. Από αυτό το χρήμα πληρώνονται πολλοί φόροι, όπως και από τις δόσεις των δανεικών που συνεχίζουμε να παίρνουμε. Ευτυχώς που υπάρχει και αυτό. Γιατί τα στοιχεία δείχνουν τις εξαγωγές να έχουν καταρρεύσει, την δε παραγωγή να μειώνεται συνεχώς.  

Εκείνο όμως που δραματικά μειώνεται και δεν μπορεί να αναπληρωθεί από την στιγμή που το ΑΕΠ παραμένει στάσιμο, είναι το απόθεμα όλων μας σε χρήμα. Πληρώνοντας όλο και περισσότερους φόρους και έχοντας συνεχείς μειώσεις στο εισόδημα, «τρώμε» το απόθεμα το οποίο θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο αν η χώρα έμπαινε σε αναπτυξιακή πορεία.    

Όπως πριν πέντε χρόνια καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε, τώρα καταναλώνουμε χωρίς να τα αναπληρώνουμε. Τα αποτελέσματα της προηγούμενης περιόδου τα ζούμε, τα αποτελέσματα της τωρινής, θα τα ζήσουμε χωρίς να μπορούμε να τα προσδιορίσουμε.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >